نقدی بر بیت آخر صدای پای آب از سهراب
بیت آخر : کار ما شاید این است که میان گل نیلوفر وقرن /پی آواز حقیقت بدویم
در معنی این قسمت کتاب نوشته است :وظیفه ی ما شاید این
باشد که میان آموزه های عرفانی ورهاورد های عصر جدید گوش
به آواز حقیقت بسپاریم .کتاب گل نیلوفر را رمز عرفان گرفته است
.اما به نظر می رسد که در این جا می توان تعبیری بهتر برای آن در
نظر گرفت .درست است که در باستان واساطیر گل نیلوفر در
تمامی جهان پاک ومقدس ونماد عرفان بوده است اما خود عرفان
وآموزه های عرفانی انسان را به سوی حقیقت راهنمایی می کند
نه این که از حقیقت دور کند .
هدف عرفان که گل نیلوفر نماد آن است رسیدن به حقیقت است .
پس معنی کتاب نمی تواند تعبیر ی درست باشد .گل نیلوفر در
تخت جمشید ودیگر آثار باستانی و تزیینات آن بسیار دیده می شود
و نماد تمدن هخامنشی می تواند باشد .بنابراین فکر می کنم که
منظور سهراب از گل نیلوفر دنیای باستان واساطیر آن باشد نه
عرفان .پس معنی بیت این می شود : کار ما شاید این باشد که به
جای پرداختن به دنیای باستان واساطیروافتخار به آنها وعصر
جدید ودستاورد هایش به دنبال حقیقت بگردیم. بدرود .حسن
دهقان