هر زبان برای خود دستگاه گفتاری خاصی دارد که با دستگاه گفتاری دیگر زبان های دنیا تفاوت دارد . در زبان فارسی واج ها طبق قاعده این زبان در کنار هم قرار می گیرند وتکواژها وواژه ها را می سازند. یکی از این قواعد واجی آن است که: دو صامت بدون واسطه مصوت هم می توانند در کنار هم قرار بگیرندامابیشتر از آن نمی توانند بدون واسطه در کنار هم قرار گیرند ؛ چون تلفظ ان برای ما فارسی زبانان دشوار است .مانند «رَفت » که از یک صامت ر + یک مصوت کوتاه +دو صامت ف و ت ساخته شده است . البته این برای دستگاه گفتاری زبان فارسی است ودر زبان های دیگر دنیا ممکن است که سه صامت یا حتی بیشتر هم بدون واسطه یک مصوت هم در کنار هم بیایند ؛ مانند زبان فرانسوی. همین کلمه لوستر را در زبان فرانسوی با ساکن تلفظ می کنند ( سه صامت در کنار هم )اما چون با قواعد واجی زبان فارسی هم خوانی ندارد و تلفظ آن برای ما فارسی زبانان دشوار است ، باید آن را با کسره تلفظ کنیم (لوستِر)تا از یک هجا آن را به دو هجا تبدیل کنیم (لوس /تِر).
کلماتی که از زبان های بیگانه وارد زبان فارسی می شوند و معادل فارسی هم برای آ نها وجود ندارد، ابتدا باید با قواعد واجی زبان فارسی تطبیق داده شود وبعد تلفظ گردد .این کارنه تنها نشانه بی سوادی نیست ،بلکه موجب تقویت زبان فارسی نیز می شود . هیچ الزامی هم نیست که برای تلفظ این گونه کلمات خودمان را به زحمت بیندازیم و اصل آنها را بیان کنیم. عصر پاییزتان به خوبی . حسن دهقان
