در این بیت حضرت سعدی به ستایش وتوصیف  بخشندگان وجوانمردان می پردازد و با یک تشبیه مخفی ومضمر آن ها را به میوه هایی تشبیه می کند که هم درونی پر بار ومفید دارند وهم ظاهری خوب و آراسته  .در مقابل بخشندگان ،انسان های پست وبی ارزش هستند  که مانند میوه های  پلاسیده وپژ مرده می مانند که نه باطنی خوب دارند ونه ظاهری مقبول و دلپذیر.

 معنای بیت : آن کسی بخشنده وکریم است که هم باطنی باارزش و پر بار و  هم ظاهری خوب دارد / انسان های پست و بی ارزش نه باطنی مفیدوباارزش دارند ونه ظاهری خوب .صبحتان به خیر وخوبی . حسن دهقان