فعل وزمان آن در فارسی دوازدهم ( درس هفتم ؛در خقیقت عشق )
ماضی ساده | مضارع اخباری | مضارع اخباری | مضارع اخباری | مضارع اخباری | مضارع التزامی | فعل دعایی | فعل امر |
آمد | است | نکند با حذف می | رسدباحذف می | بوَد وباشد | رسانند با حذف ب | بادا | می شناس |
گفت | اند در موجودند(هستند) | ننماید با حذف می | سوزد با حذف می | خورد با حذف می | نسازد ( منفی) | می یاب | |
اند در کمال اند | رسد با حذف می | گرداند با حذف می | نداردبا حذف می | بکند | گوش دار | ||
نبینی با حذف می | خوانند با حذف می | نهد با حذف می | گرداند با حذف می | برساند | |||
نباشد با حذف می | باشد با حذف می | رسند با حذف می | بیند با حذف می | بخواهی | |||
کنی با حذف می | نباشد با حذف می | باشد با حذف می | رسد با حذف می | نخواهی | |||
اند در حسن اند | نتوان رسیدن با حذف می | ارزد با حذف می | زند با حذف می | نطلبد منفی | |||
می کوشند | شود با خذف می | آید با حذف می | نداند با حذف می | ||||
می توان رسیدن | نباشد با حذف می | باشد با حذف می | کند با حذف می | ||||
نشود با حذف می | کند با حذف می | کند در زندگانی کند | باشد وگوید با حذف می | ||||
ندهد با حذف می | ننهند با حذف می | ی در مایی وایم در توایم |
در متون قدیم گاهی به جای ب که بر سر فعل امر می آمد از می استفاده می کردند : می کوش به هر ورق که خوانی ( بکوش )
شاد باشید . حسن دهقان
+ نوشته شده در دوشنبه ۱۴۰۴/۰۳/۱۲ ساعت 16:23 توسط
|